Максимов Иван Тихонович

1924 елның 5 августы, Мамадыш кантоны (хәзер Мамадыш районы) Албай авылы — 1987 елның 16 ноябре, Казан.

Милләте буенча татар.

Сигезенче сыйныфны тәмамлаганнан соң, сугышка кадәр туган авылында колхозда хисапчы булып эшли.

1942 елның августыннан Кызыл Армия сафларында.

Смоленск хәрби пехота училищесен (1943), офицерлар составын камилләштерү курсларын (1947) тәмамлый.

1943 елның маеннан Бөек Ватан сугышы фронтларында, 358 нче укчы полкның рота командиры (70 нче армиянең 136 нчы укчы дивизиясе). Үзәк, 1 нче һәм 2 нче Белоруссия фронтлары гаскәрләре составында Курск сугышында (1943), Полесье, Люблин-Брест (икесе дә — 1944), Көнчыгыш Померания һәм Берлин (икесе дә — 1945) һөҗүм операцияләрендә катнаша.

И.Т.Максимов 1945 елның 30 мартында Данциг (хәзер Гданьск, Польша) шәһәре янында Висла елгасын кичкәндә батырлык күрсәтә. Аның җитәкчелегендә сугышчылар дошманның 6 танк контрһөҗүмен кире кайтара. Рота, төп көчләр килеп җиткәнче, яуланган плацдармны үз кулында тота, шәһәрне яуларга булыша.

1954–1977 елларда Казанда хәрби комиссар.

1977 елдан запаста.

1978–1987 елларда Мәскәү авиация технологиясе һәм җитештерүне оештыру фәнни-тикшеренү институтының Казан филиалында кадрлар һәм режим буенча директор урынбасары.

Ленин ордены, Кызыл Байрак, Александр Невский, 1 нче дәрәҗә Ватан сугышы, Кызыл Йолдыз, 3 нче дәрәҗә «СССР Кораллы Көчләрендә Ватанга хезмәт иткән өчен» орденнары, медальләр белән бүләкләнә.

Геройга Казанда Яңа Савин хәрби комиссариаты бинасына мемориаль такта һәм Мамадыш шәһәрендә бюст куела, шунда ук аның исеме белән урам атала.

Есть на Вятке городок: Историко-краеведческие очерки. Казань, 1981;

Герои Советского Союза – наши земляки. Казань, 1984. Кн. 2;

Батырлар китабы – Книга Героев. Казань, 2000;

Населённые пункты Республики Татарстан: иллюстрированная энциклопедия: в 3 т. Казань, 2021. Т. 2. С. 758, 765, 768;

Книга Героев = Батырлар китабы / сост.: М.В.Черепанов, Е.В.Панов. Казань, 2022. С. 98.     

Авторлар — М.З.Хәбибуллин, Л.М.Айнетдинова, Г.Х.Галимуллина