Синтәк

Авыл 1613−1616 еллардан Сәйтәк авылы буларак билгеле. Революциягә кадәрге чыганакларда шулай ук Кече Синтәк, Кече Күлбаш буларак та мәгълүм.

XVIII йөздә – XIX йөзнең беренче яртысында халкы дәүләт крәстияннәре катлавына керә (лашманлык хезмәтенә беркетелгән элекке йомышлы татарлар). Бу чорда халкының төп шөгыле – игенчелек һәм терлек асрау, балта эше һәм башмак тегү кәсепчелеге таралган була.

1889 елда биш вакытлы мәчет, 1898 елда – мәхәллә мәчете (беренче имам-хатибы – Г.Т.Максутов) төзелә.

XX йөз башында шулай ук мәдрәсә (1909 елда 30 ир бала һәм 20 кыз бала укый). Бу чорда авыл җәмәгатенең имана җире 224,8 дисәтинә тәшкил итә.

1920 елга кадәр авыл Казан губернасының Казан өязе Кавал волостена керә. 1920 елдан ТАССРның Арча кантонында. 1930 елның 10 августыннан — Дөбъяз, 1938 елның 4 августыннан — Юдино, 1958 елның 16 июленнән Яшел Үзән районында.

Хәзер Олы Карагуҗа авыл җирлеге составына керә.

Авыл 1957 елдан − “Ключи” кошчылык (үзәк утары Большие Ключи авылында), 1965 елдан”Мичурин” яшелчәчелек совхозлары составында (үзәк утары Олы Карагуҗа авылында, 1994 елдан “Мичурин” күмәк предприятиесе, 2002−2013 елларда җаваплылыгы чикләнгән җәмгыять).

1782 елда — 25 ир заты;
1859 елда — 114,
1897 елда — 192,
1908 елда — 242,
1920 елда — 207,
1926 елда — 277,
1938 елда — 264,
1949 елда — 200,
1958 елда — 127,
1970 елда — 159,
1979 елда — 98,
1989 елда — 53,
2002 елда — 42,
2010 елда — 26,
2018 елда — 21 кеше (татарлар).