Иске Буа

XVII йөзнең икенче яртысында нигез салына. Революциягә кадәрге чыганакларда Старая Буинка, Старые Курбаши исемнәре белән билгеле.

XVIII йөз – XIX йөзнең беренче яртысында халкы дәүләт крәстияннәре катлавына керә. Бу чорда халкының төп шөгыле – игенчелек һәм терлекчелек.

XX йөз башында авылда вак-төякләр кибете эшли. Авыл җәмәгатенең имана җире 434,2 дисәтинә тәшкил итә.

1920 елга кадәр Казан губернасының Тәтеш өязе Олы Тояба волостена керә. 1920 елдан – ТАССРның Тәтеш, 1921–1922 еллардан Зөя кантонында. 1927 елның 14 февраленнән – Ульянково, 1927 елның 1 августыннан – Кайбыч, 1944 елның 19 февраленнән – Подберезье, 1956 елның 17 маеннан – Кайбыч, 1963 елның 1 февраленнән – Буа, 1964 елның 4 мартыннан – Апас, 1991 елның 19 апреленнән Кайбыч районында.

Хәзер Мәлки авыл җирлеге составында.

1946 елда авыл “Заря” колхозы составына керә. Халкы күбесенчә кырчылык белән шөгыльләнә.

А.М.Малов (1926 елда туган) – язучы, төбәк тарихын өйрәнүче, Бөек Ватан сугышында катнаша, 1 нче дәрәҗә Ватан сугышы, 3 нче дәрәҗә Дан ореннары кавалеры.

1782 елда – 51 ир-ат;
1859 елда – 116,
1897 елда – 121,
1908 елда – 345,
1920 елда – 329,
1926 елда – 269,
1938 елда – 309,
1949 елда – 219,
1958 елда – 226,
1970 елда – 102,
1979 елда – 93,
1989 елда – 56,
2002 елда – 29,
2010 елда – 21,
2017 елда – 17 кеше (татарлар).